Het was op een warme zomerdag in Toscane, 18 juli 2008 om precies te zijn, dat de vonk definitief over sloeg.

Al vanaf mijn twintigste was ik gepassioneerd door alles wat met textiel te maken had en hoewel ik in stilte droomde van een leven als ontwerpster, stuurde het leven mij een andere richting uit. Het bleef bij naaien, breien en haken in mijn vrije tijd.

Toch bleef iedere draad en ieder stukje stof dat ik tegenkwam me als een magneet aantrekken. Uren kon ik spenderen in garen- en stoffenwinkels, voor mij waren het magische plaatsen waar mijn fantasie zijn vrijheid kreeg.

Doordat ik mijn ontwerpen zelf maakte en ik niet altijd de juiste stoffen vond voor wat ik in gedachten had, groeide ook het verlangen om zelf te weven. Maar ja, zoals iedere droom had ook deze tijd nodig om te rijpen...

Terug stuurde het leven me naar waar ik zijn moest. Het leidde me naar Siena waar we onverwacht terecht kwamen in dat kleine winkeltje waar de eigenaresse zat te weven. Alle kleding die je er kon kopen was gemaakt van stoffen die ze zelf produceerde. Ik was verkocht, ik kwam er oog in oog te staan met alles waar ik al jaren van droomde en het liet me niet meer los.

Terug in België kocht ik mijn eerste weefgetouw. Autodidact als ik ben wou ik direct aan de slag maar dat viel dik tegen! Weven bleek een heel complex ambacht te zijn die toch wat meer opleiding vroeg dan wat ik in oude boeken en op internet terug vond.

In de academie voor beeldende kunsten te Anderlecht, onder de deskundige leiding van Maria Springael die er met veel liefde en passie voor haar vak lesgaf werden de geheimen van het weefgetouw stilaan ontrafeld.

Het zaadje uit Toscane had een vruchtbare bodem gevonden en is ondertussen uitgegroeid tot een flinke boom die gestaag verder groeit. Zijn wortels graven dieper en verder, eeuwig op zoek naar voeding en dus startte ik in september 2016 met een nieuwe weefopleiding. Ditmaal in het CVO in Gent.

Het einde is nog lang niet in zicht…